با برگزاري آزمون سراسري سال 1393 و رقابت علمي و تنگاتنگ بيش از 1 ميليون داوطلب در بزرگترين و مهم‌ترين مسابقه علمي سالانه کشور، فعلاً همه چيز براي داوطلبان اين آزمون، تمام شده است و اکنون فصلي براي يک زندگي بدون کنکور است؛ يک زندگي معمولي با تمام فراز و نشيب‌هايي که در گذراندن آن با آنها مواجهيم.تاکيد ما روي اين تيتر و بيان اين مقدمه، بيش از آنکه بخواهد از امري بديهي سخن بگويد، تاکيد بر نکته‌اي است که ما بارها با عبارات گوناگون در قالب گفتارهاي اين سری از مقالات کنکوری و همچنين مجموعه مقالاتي که درباره آمادگي داوطلبان کنکور در اين سایت منتشر کرديم، آورده‌ايم، و اين نکته عبارت است از آنکه: کنکور، تنها بخشي از زندگي است و تمام زندگي نيست.
اگر هر داوطلبي به اين نکته مهم و کلیدی توجه کافي داشته باشد، به آساني خواهد توانست با مساله‌اي به نام «کنکور» کنار بيايد و در صورت ناکامی و یا شکست احتمالي در اين آزمون، آن را در درون خود هضم کند و همچنين در صورت کسب موفقيت نسبي يا کامل در آن، قادر به ايجاد ظرفيت لازم در وجود خود براي مغرور نشدن به اين پيروزي باشد و بتواند به اين موضوع دست پيدا کند که کنکور، تنها يک راه براي رسيدن به موفقيت است؛ نه يک هدف.پرداختن به موارد ذکر شده در سطرهاي بالا از آنجا لازم مي‌آيد که بدانيم هزاران داوطلب آزمون سراسري همه ساله در مواجه شدن با شکست‌هاي پيش آمده در اين آزمون، به نوعي آينده و آرمان و در يک کلام، زندگي خويش را به اشتباه تباه شده مي‌پندارند و تمام پل‌هايي که ما را به شور و شعف‌ها و شادي‌هاي قابل دسترس در يک زندگي پيوند مي‌زنند، از پيش خراب شده مي‌بينند.
اين اشتباه از آنجا ناشي مي‌شود که اکثراً در ذهن خود، موفقيت در «کنکور» را يک رستگاري و فوز عظيم و شکست در آن را نيز يک فرجام تلخ ترسيم مي‌کنيم و به صورت «صفر و يک»ي مي‌انديشيم؛ اما غافل ازآنکه همان‌گونه که گفته شد: کنکور، تنها بخشي از زندگي است، تمام زندگي نيست، و هر شکستي از اين دست مي‌تواند مقدمه پيروزي‌هاي بزرگ بعدي در عرصه زندگي باشد.
