ای تیر نگاهت به دل زار کجایی
ای روی گلت شمع شب تار کجایی
آرام و قرار دل بی تاب و شکیبم
آرام وقرار دل بیمار کجایی
گویم به که مانی که خلایق بشناسند
در مشکل من فاطمه رخسار کجایی
هر جا که تو هستی دل حسرت زده آنجاست
خود گو به من خسته گو ای یار کجایی
اطلاعیه: برای ورود به وبلاگ جامع و تخصصی مهدویت و مطالعه مطالب بیشتر در خصوص امام زمان(عج) بر روی لینک یا تصویر زیر کلیک نمایید:
🔸 از لحظه آمدنم به این جهان چیزی به یاد ندارم؛ اما میدانم که هر چه بود گذشت…
کودکی ام با آن همه هیاهوی کودکانه…
نوجوانی ام با آن همه شور و نشاط و طعم تجربه های جدید…
و جوانی ام، که ساعتها در کشمکش شناخت حق و باطل از هم پیشی گرفتند و فقط و فقط گذشتند…
🔸 این عمر ماست که میگذرد.
میبینید؟؟؟
لمس میکنید؟؟؟
هرچه به مرگ نزدیکتر میشوم، اندوه نبودنت بیشتر و بیشتر حس میشود.
🔸 خدایا، این اندوه را از این امت به حضور آن حضرت برطرف کن، و در ظهورش براى ما شتاب فرما، که دیگران ظهورش را دور مى بینند، و ما نزدیک می بینیم، به مهربانى ات اى مهربان ترین مهربانان. (فرازی از دعای عهد)
جلوه گل عندلیبان را غزل خوان می‌کند
نام مهدی صد هزاران درد درمان می‌کند
مدعی گوید که با یک گل نمی‌گردد بهار
من گلی دارم که عالم را گلستان می‌کند
نهم ربیع‌الاول سالروز آغاز ولایت و امامت و زعامت، آخرین سحاب رحمت و یگانه ذریه ذخیره دودمان آل طاها، حضرت مهدی موعود (عج) بر منتظران و چشم انتظاران ظهورش تبریک و تهنیت باد
قسمت نشد که گاه به گاهی ببینمت / به قدر ِ نیم نگاهی ببینمت
تکلیفِ بیقراری این دل چه میشود؟!!! / اصلاً شما اگر که نخواهی ببینمت…
ای کاش یک سه شنبه شبی قسمتم شود/ در راهِ جمکران سر راهی ببینمت
یا که مُحَرَمی شود و بین کوچه ای/ در حالِ کار ِ نصبِ سیاهی ببینمت
آقا خدا نیاوَرَد آن روز را که من/ سرگرم میشوم به گناهی ببینمت
با این دلِ سیاه و تباهم چه دلخوشم / بر این خیالِ کهنه یِ واهی: ببینمت!
دارم یقین که روز ِ وصالِ تو میرسد/ ذکر ِ لبم شده که الهی ببینمت …
عالم امکان سراسر نور شد
شیعه بعد از سال‌ها مسرور شد
پور زهرا تاج بر سر می‌نهد
بر همه آفاق فرمان می‌دهد
حکم تنفیذش رسیده از سَما
نامهای با مُهر و امضای خدا
می‌نشیند بر سریر عدل و داد
آخرین فرمانروای ابر و باد
پادشاه کشور آئینه‌ها
تک سوار قصه‌ی آدینه‌ها
امپراتور زمین و آسمان
حُکمران سرزمین بیدلان
پهلوانِ نامی افسانه‌ها
تحت امرش لشکر پروانه‌ها
لشکری دارد بزرگ و بی بدیل
افسرانش نوح و موسی و خلیل
عرشیان و قدسیان، فرمانبرش
مردمان مهربان کشورش
ساحران مصر مبهوت اند و مات
از نگاه نافذ و افسونگرش
ساقیان و می‌فروشان جملگی
مست لایعقل شدند از ساغرش
عالِمان حوزه‌های علم عشق
درس‌ها آموختند از محضرش
نامهای شاعران شیعه را
ثبت کرده ابتدای دفترش
خیمه‌ای سبز و محقّر، قصر او
پایتختش شهر سبز آرزو
خادمان بارگاهش اولیاء
کاتبان نامه‌هایش اوصیاء
یوسف مصری سفیر دولتش
پیر کنعان هم وزیر دولتش
در حریمش قدسیان هو می‌کشند
فُطرس و جبریل جارو می‌کشند
خیمه اش دارُالشّفای خاکیان
قبله گاه اصلی افلاکیان
عطر سیب و یاس دارد خیمه اش
گرمی و احساس دارد خیمه اش
بیرق عباس پیش تخت او
تکیه گاه لحظه‌های سخت او
