سلام
کتابم را بستم و دست‌هایم را پشت سرم حلقه کردم. تا جایی که می‌توانستم به عقب خم شدم. صدای استخوان‌هایم که درآمد ، لذّت وصف ناپذیری بردم. ۱۵ دقیقه فرصت استراحت داشتم.
تصمیم گرفتم روشی را که آموزگارمان به عنوان «تکنیک ریلکسیشن یا تن آرامی» آموزش داده بود اجرا کنم. روی زمین دراز کشیدم. دست‌هایم را در امتداد شانه‌هایم کشیدم و هم زمان با این که چشم‌هایم را می‌بستم سعی کردم عضلاتم را ابتدا تا آن‌جا که برایم امکان داشت منقبض و سپس شُل کنم. آرامِ آرام بودم.
سلام
کتابم را بستم و دست‌هایم را پشت سرم حلقه کردم. تا جایی که می‌توانستم به عقب خم شدم. صدای استخوان‌هایم که درآمد ، لذّت وصف ناپذیری بردم. ۱۵ دقیقه فرصت استراحت داشتم.
تصمیم گرفتم روشی را که آموزگارمان به عنوان «تکنیک ریلکسیشن یا تن آرامی» آموزش داده بود اجرا کنم. روی زمین دراز کشیدم. دست‌هایم را در امتداد شانه‌هایم کشیدم و هم زمان با این که چشم‌هایم را می‌بستم سعی کردم عضلاتم را ابتدا تا آن‌جا که برایم امکان داشت منقبض و سپس شُل کنم. آرامِ آرام بودم.
سلام
همه در گوشم زمزمه می‌کنند و از سختی راهی می‌گویند که پیشِ رو دارم. می‌گویند: «باید اراده و انگیزه و اعتماد به نفست آن‌قدر قوی باشد که به راحتی دست از تلاش و کوشش برنداری و به رسیدن به هدفی که داری ایمان داشته باشی!»
درست می‌گویند! کارهای بزرگ، اراده‌ی استوار ، تلاش فراوان و امید راسخ می‌خواهد. امّا این همه بدون وجود پشتیبانی بزرگ هیچ است!
نوح در آن توفان عالمگیر ، یارانش را فرمان داد تا در هنگام سوار شدن بر کشتی و به‌گاه پیاده شدن ، نام زیبای خدا را بر زبان جاری کنند]۱[ و راز سلامت بیرون آمدن آنان از آن حادثه همین نام مبارک بود. ]۲[
امّا رسول رحمت و مهربانی حضرت محمد(ص)، نام‌های «رحمن» و «رحیم» را برآن افزود و امرمان کرد تا هر کار مهمّی را برای آن که ناتمام و بی‌نتیجه تمام نشود با «بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم» آغاز نماییم.]۳[
این وعده‌ی اوست که « «… هرگاه بنده بگوید: بسم اللّه الرحمن الرحیم، خداى متعال مىگوید: بنده‌ی من با نام من آغاز کرد. بر من است که کارهایش را به انجام رسانم و او را در همه حال برکت دهم».]4[ پس با نام او آغاز می‌کنم تا او پشتیبان تمام لحظه‌هایم باشد. بسم الله الرّحمن الرّحیم.
۱ – و قال ارکبوا فیها بسم الله مجراها و مرسیها» (سوره هود آیه ۴۱).[۱]
2 – «قیل یا نوح اهبط بسلام منا و برکات علیک و على امم ممن معک» (سوره هود آیه ۴۸).
۳ – اطیب البیان فی تفسیر القرآن ، نوشته طیب سید عبد الحسین
۴ – عیون اخبار الرضا، ج ۲، ص ۲۶۹ .
منبع:سایت گزینه دو
سلام
کتابم را بستم و دست‌هایم را پشت سرم حلقه کردم. تا جایی که می‌توانستم به عقب خم شدم. صدای استخوان‌هایم که درآمد ، لذّت وصف ناپذیری بردم. ۱۵ دقیقه فرصت استراحت داشتم.
تصمیم گرفتم روشی را که آموزگارمان به عنوان «تکنیک ریلکسیشن یا تن آرامی» آموزش داده بود اجرا کنم. روی زمین دراز کشیدم. دست‌هایم را در امتداد شانه‌هایم کشیدم و هم زمان با این که چشم‌هایم را می‌بستم سعی کردم عضلاتم را ابتدا تا آن‌جا که برایم امکان داشت منقبض و سپس شُل کنم. آرامِ آرام بودم.
سلام
همه در گوشم زمزمه می‌کنند و از سختی راهی می‌گویند که پیشِ رو دارم. می‌گویند: «باید اراده و انگیزه و اعتماد به نفست آن‌قدر قوی باشد که به راحتی دست از تلاش و کوشش برنداری و به رسیدن به هدفی که داری ایمان داشته باشی!»
درست می‌گویند! کارهای بزرگ، اراده‌ی استوار ، تلاش فراوان و امید راسخ می‌خواهد. امّا این همه بدون وجود پشتیبانی بزرگ هیچ است!
