نوع ديدگاه ما به اتفاقات زندگی بسيار مهم است. چرا گاهی فکر می‌کنیم هيچ نقطه‌ی قوتی نداریم؟
اصلأ مگر امکان دارد نقطه‌ی قوتی نداشته باشیم؟ چرا گاهی فقط منفی‌ها را می‌بينیم و توجهی به مثبت‌ها نداریم؟
چرا اجازه می‌دهیم منفی‌ها بر مثبت‌ها غلبه کنند و خود واقعی و توانايی‌هاي‌مان را نشناسیم؟ آیا بهتر نیست دست از این منفی بافی برداریم و ديدگاهمان را عوض کنیم و نگاه مثبتی به اتفاقات داشته باشیم؟
