سلام
«حالا که فکر می‌کنم می‌بینم کار اشتباهی بود اگر در آزمون آزمایشی حضور پیدا نمی‌کردم. درست است که هنوز تعداد سوالاتی که نتوانسته ام به آنها پاسخ بدهم خیلی زیاد است امّا در عین حال اندوخته‌های خیلی خوبی هم دارم.
بعد از آزمون وقتی یافته‌ها و تجربه‌های همین چند مرحله آزمونی را که پشت سر گذاشتم ، به دقت تجزیه و تحلیل کرده و یادداشت می‌کردم به وضوح رشد و پیشرفتم را لمس می‌کردم.
آن قدر رنگش پریده بود که حتی برای یک لحظه هم در بیمار بودنش تردید نکردم. گفتم : «خدا بد ندهد! چه شده؟ مشکلی پیش آمده»
گفت: «خدا هیچ وقت بد نمی‌‌دهد. بد را خودم به سر خودم آورده‌ام. در هفته‌های گذشته یکی دو اتّفاق افتاد که نتوانستم برخی از درس‌ها را آن گونه که لازم است بخوانم. در بعضی از درس‌ها هم آن‌طور که دلم می‌خواسته تست نزده‌ام. حتّی دیشب را هم خوب نخوابیده‌ام.»
گفتم:«خوب ، حالا ، نتیجه؟»
گفت: «می‌خواهم در آزمون شرکت نکنم.»
هر ساله و همزمان با آغاز سال تحصیلی (و حتی کمی پیش از آن در تابستان) ثبت‌نام در آزمون‌های آزمایشی مؤسسات و آموزشگاه‌های مجاز و غیرمجاز از سوی داوطلبان پرشمار این آزمون‌ها رونق می‌یابد. نکته اصلی بحث ما در این مقاله آن است که آزمون‌های آزمایشی که برای سنجش آموخته‌های داوطلبان آزمون‌های مقاطع مختلف دانشگاهی و افزایش مهارت‌های تست‌زنی آنها پیش از برگزاری آزمون اصلی اجرا می‌شود، بر فرض استاندارد بودن، تا چه حد می‌تواند یاری‌رسان این گروه گسترده داوطلبان در جهت بهبود کیفیت حضور آنها در یکی از آزمون‌های ورود به دانشگاه‌ها باشد.
