نشاط و شادابی یکی از جذاب‌ترین ویژگی‌های رفتاری است که همه‌ی ما کم و بیش به دنبال آن هستیم. قرار گرفتن در وضعیت رفتاری شاداب، شرایط عملکردی را به سمت راندمان و کارایی بالاتر می‌برد و این یک اصل بسیار مؤثر در بهبود فعالیت‌هاست.
این‌که در تمام ساعت‌های شبانه‌روز در شرایط آماده و شاداب قرار نداشته باشیم کاملاً طبیعی است. این‌که خستگی از فعالیت‌های طول روز بر کیفیت اجرای سایر فعالیت‌ها تأثیرگذار باشد هم کاملاً منطقی است؛ اما مدیریت نکردن فعالیت‌ها در زمان‌های شادابی و عدم شادابی و هم‌چنین تن دادن به خستگی به جای تلاش کردن، اصلاً منطقی و طبیعی نیست.
