دلش می‌لرزید و دائم نگران بود که نکند اوّلین نفر باشد. سرش را پایین انداخته بود تا چشمش با نگاه معلّم برخورد نداشته باشد. امّا نامش را که شنید ، ایستاد و طنین صدای آموزگار در گوشش پیچید که :«خوب ، چه کردی؟»
به وضوح صدای قلب خودش را می‌شنید. حتّی احساس می‌کرد رنگش هم پریده است. بریده بریده گفت: «خ خ خیلی خوانده بودم و تمام سر فصل های آزمون آزمایشی را بطور کامل مطالعه کرده بودم امّا در سر جلسه آزمون نتوانستم از دانسته‌هایم استفاده کنم. هر پرسشی را که نگاه می‌کردم، بلد بودم امّا نمی‌توانستم جواب دهم. انگار دست و مغزم قفل شده بودند. البتّه دو پرسش را حل کردم که ای کاش حل نکرده بودم. چون با دو اشتباه محاسباتی ساده هر دو تست اشتباه شد.»
