«سه هفته است که یک بند درس می‌خوانم، اما هیچ فایده‌ای نداشته است. در آزمون آزمایشی که این هفته داده ام هیچ پیشرفتی نداشته‌ام و حتیترازم پایین‌تر آمده است. اصلاً وقتی درس نمی‌خواندم، وضعم رو به راهتر بود. از دیروز که نتیجه آزمون آزمایشی جدید را گرفته‌ام، نا امید و افسرده شده‌ام. گاهی فکر می‌کنم که شاید به من درس خواندن نیامده است و باید دور درس خواندن را خط بکشم !»
حرف‌هایی از این قبیل را هر سال از دانش آموزان بویژه دانش آموزان کنکوری میشنوم؛ جوانانی که می‌گویند با وجود درس خواندن و تلاشی بی‌وقفه در روزهای گذشته، نتوانسته‌اند نتیجه خوب یا کمی دلگرم کننده کسب کنند و برای همین مایوس شده‌اند و می‌خواهند که درس و مطالعه را رها کنند.مساله ای که در اینجا وجود دارد این است که این دسته از دوستان تصور می‌کنند که دو یا سه هفته درس خواندن، باید بار کوتاهی‌های چند ماهه یا حتی چند ساله آنها را بردوش کشد و خیلی زود نتیجه بگیرند.
می‌خواهم بگویم دانش آموزی که مدت کوتاهی است به صورت مفهومی درس می‌خواند و در سال‌های قبل هم آزمون سراسری مورد توجهش نبوده است و در دروس پایه اشکال اساسی دارد، روند پیشرفتش کندتر است، و برای رسیدن به تراز و رتبه‌های بهتر، باید بیشتر تلاش کند؛ پس باید اول دقت کنید که این دیر بازده بودن، منطقی است.البته می‌توان راهکارهایی برای بازدهی زودتر و بهتر پیشنهاد داد که در این سلسله از مقالات قصد داریم به طور اجمالیی به تعدادی از آنها اشاره کنیم:
