جنگ، کمبود آب، زلزله، حملات تروریستی، رکود اقتصادی، بحران و …؛ واقعیت این است که بیشتر اوقات رسانه‌ها ما را با اخبار منفی تغذیه می‌کنند و ذهن ما نیز به این اخبار منفی توجه ویژه‌ای دارد؛ زیرا هر ثانیه از هر روز، ذهن ما در برابر داده‌هایی قرار می گیرد که احتمالاً بیشتر از توان مغز ما برای پردازش آنهاست، و از آن جایی که هیچ چیز برای ما مهم‌تر از این نیست که زنده بمانیم، اولین توقف همۀ داده‌ها در یک تکه باریک قدیمی از گیج‌گاه است که بادامۀ مغز نامیده میشود. این بادامه با اولین نشانه، خطر را نشان میدهد و تمام اطلاعاتی را که برای هر چیزی در محیط می‌تواند برای ما خطرناک باشد، جست و جو و مرتب می‌کند؛
بنابراین، ما ترجیحاً خبرهای منفی را نگاه می‌کنیم؛ پس تمام وسایل دیجیتالی برای ما خبرهای منفی را هر روز و هر هفته می‌آورند، و این عجیب نیست که ما آدم‌های بدبینی هستیم و همچنین شگفت‌انگیز نیست که مردم تصور می‌کنند دنیا در حال بدتر شدن است؛ اما در واقع این طور نیست پیشرفت‌های شگفت انگیزی که ما توسط مجموعه‌ای از نیروها در قرن گذشته داشته‌ایم، در حقیقت مرحله‌ای را شتاب بخشیده است که ما پتانسیل خلق جهانی پر از وفور را در سه دهۀ آینده داشته باشیم .
