سلام

زبان شیرین فارسی پر است از ضرب‌المثل‌هایی که اگرچه رایج هستند و بیان‌شان نُقل شادی بخش هر محفل و مجلس است ، امّا گاهی با تغییراتی در آن‌ها می‌توان مقصودی را بهتر و دقیق‌تر منتقل نمود.

یکی از آن همه ضرب المثل ، همرنگ شدن با جماعت برای جلوگیری از رسوایی است. ولی واقعیّت این است که در مسیر موفّقیّت گاه باید همرنگ جماعت نشد و تن به رسوایی داد.

ادامه نوشته

حتماً حسِّ خوشایندی نیست که کسی مقابل‌تان بنشیند و دائم از نشدن و نتوانستن و امکان نداشتن حرف برند. معمولاً این گونه افراد را که نگاه می‌کنی ، غم عالم به دلت می‌نشیند. چشم‌های بی حال و صورت افسرده‌ی آنان اثر و نشانی از روح حیات و زندگی ندارد.

به نگاهشان از زندگی سیر می‌شوی ، دیگر مدرسه و درس و کلاس و آزمون که جای خود دارد.قطعاً باید از این گونه افراد دوری کرد. اینان شبیه ویروس هستند. کافی است به آن‌ها مبتلا شوی تا دودمانت را به باد دهند.

برعکس کسانی که امید و نشاط از چشم‌ها و صورت و گفتارشان  نثار دل و جان انسان می‌شود. اینان را که می‌بینی ، شوق در دلت رسوخ می‌کند ، انگیزه پیدا می‌کنی، گلوله‌ای از انرژی می‌شوی که تشنه‌ی تلاش و جهش است. با این گروه باید همراه و هم‌آوا باشی زیرا بخواهی یا نخواهی پروازت می‌دهند تا اوج.

امّا نکته کلیدی و مهمی که بایستی همیشه به خاطر داشته باشی این است که مهم‌تر از بودن با گروه دوم این است که خودت نیز یکی از آنان باشی. فکر و ذهن و ایده و عقیده‌ات ، توانایی و امکان داشتن و شدن باشد. آن‌گاه همیشه در اوج خواهی ماند.

امروز صبح که از خواب بیدار شدم خیلی خوشحال بودم، به آسمان نگاه کردم و گفتم امروز چه روز قشنگ و زیبایی است. از رختخوابم بلندشدم و با میل و اشتهای زیاد صبحانه خودم و راهی مدرسه شدم.

به صورت ناخودآگاه خوشحال بودم و در تمام طول مسیر تا مدرسه تبسم روی لبهام بود. توی مدرسه همه چیز خیلی دوست داشتنی و امیدوارکننده بود. سر کلاس درس از شنیدن درس معلم لذت می‌بردم و احساس می‌کنم از هر روز دیگه‌ای بهتر درس رو یاد گرفتم، مثال‌های معلم رو به سرعت و درست حل می‌کردم و شاد بودم.

ادامه نوشته