اگر بخواهید در یک یا دو کلمه، سال دوازدهم یا آخرین سال تحصیلات متوسطه را توصیف کنید، چه می‌گویید؟ کنکور؟ تلاش و توکل؟ سختی کشیدن؟ شب بیداری؟ استرس؟ برنامه‌ریزی و مدیریت زمان؟ فارغ‌التحصیلی؟
به نوعی سال آخر با همۀ این کلمات عجین است، اما به نظر می‌رسد که جای یک واژۀ مهم در این میان خالی است و آن هم «صمیمیت و دوستی» است. سال دوازدهم می‌تواند سال دوستی‌های صادقانه و خالصانه باشد؛ دوستی‌هایی که ریشه در همدلی، همفکری و همراهی دارد. دوستی‌هایی که کمک می‌کند تا در لحظات سخت و نفس‌گیر، آرامش پیدا کنی و در شادی‌ها کسی باشد که خوشحالی‌ات را با او سهیم شوی. حتی رتبه‌های برتر آزمون سراسری هم از لحظات خوشی یاد می‌کنند که در پایگاه‌ها و اردوهای مطالعاتی یا کلاس درس، با دوستان همکلاسی‌شان داشته‌اند و خاطرات شیرینی از آن دوران تعریف می‌کنند؛ از اینکه همکاری و همراهی همکلاسی‌ها در حل مشکلات درسی و رقابت مثبتشان برای کسب موفقیت، چقدر مؤثر بوده است.
البته نباید منکر این شد که عده‌ای از دانش‌آموزان نیز، به جای آنکه از موهبت دوستی و صمیمت بهره ببرند، بر طبل حسادت و دشمنی می‌کوبند و کلاس و مدرسه را به کام خود و سایر دانش‌آموزان تلخ می‌کنند. به همین دلیل، برای هر دانش‌آموز سال دوازدهم یا کنکوری، مهم است که در انتخاب دوست و نحوۀ برخورد با همکلاسی‌هایش حساس باشد تا بتواند دوستان خوبی در این دوران داشته باشد و خودش نیز دوستی خوب برای دیگران باشد.
حضرت علی (ع) می فرماید:
«همراه تو همچون تکه پارچه‌ای است که لباس را بدان وصله کنند؛ پس با کسی مصاحبت کن که به تو شباهت داشته باشد و وصلۀ ناجور نباشد.»
راهکارهایی که در این سلسله از مقالات ارایه می شوند می‌تواند به شما کمک کند که روابط دوستانۀ خوبی با دوستان و همکلاسی‌های خود داشته باشید.
